LITERATURA ALEMÁ

Na clase de literatura universal a nosa titora encargounos unha nova tarefa que consistía en dividirnos as distintas épocas da literatura alemá e investigar sobre elas. A miña parella de traballo, Helena Fernández, e máis eu investigamos sobre o Barroco, protagonizado por Martin Opitz e Hans Von Grimmelshousen.

Opitz da pequena burguesía luterana, seguiu unha carreira brillante de home de letras e diplomático e foi secretario de príncipes. En 1624 publicou Buch von der deutschen Poeterey, unha poética fundada nos preceptos de Horacio, de Ronsard e de Joachim du Bellay, que recomendaba unha literatura erudita e grecolatinizante estrana á realidade nacional; pero denunciou os barbarismos e vulgarismos introducidos na lingua. Introduciu o verso alexandrino ( 14 sílabas) que terá gran seguimento, e convertirase no máis usado na lírica durante longo tempo. Tamén estableceu as bases da métrica alemá nacional e introduciu medir o verso según a acentuación das sílabas.  

Grimmelshousen publicou O aventureiro Simplicissimus, A Pícara Courashe e O Milagreiro Niño de Paxaro.

Posteriormente falaron da Ilustración. Schiller foi considerado o dramaturgo de máis peso no teatro alemán. Tamén foi poeta e historiador. É unha das figuras centrais do clasicismo de Weimar, que foi a idade dourada de literatura alemá. Beethoven coñeceu a Oda á Alegría de Schiller e enseguida quixo musicalizalo. Hoxe en día é o himno da Unión Europea.

Dentro do movemento da Ilustración tamén falaron de Goethe. "Sturm and Drand", Tempestade ou empuxe é a denominación que recibe a unión entre a razón, bandeira da ilustración e o concepto do idealismo. A súa obra máis representativa é Fausto.

No Romanticismo destacan Os Irmáns Grimm é o nome usado para referirse aos escritores Jacob Grimm (4 de xaneiro de 1785, Hanau (Alemania) - Berlín, 20 de setembro de 1863) e Wilhelm Grimm (24 de febreiro de 1786, Hanau - 16 de decembro de 1859, Berlín). Foron dous irmáns alemáns soados polos seus contos para nenos e tamén polo seu Dicionario alemán, as Lendas alemás, a Gramática alemá, a Mitología alemá e os Contos da infancia e do fogar (1812-1815), o que lles valeu ser recoñecidos como fundadores da filoloxía alemá. 

Seguimos co Realismo e Theodor Fontane.

Fontane é considerado o máis importante representante do realismo literario en Alemania. Fontane "percibe, achegándose así a Tolstoi, que os seus conflitos destacan con tanta máis forza e autenticidade canto máis son protagonizados por seres humanos normais". De todos os xeitos, pese a súa categoría indubidable e á agudeza das descricións, o seu realismo está algo desmiuzado e non chega a calar no fondo. Publicou Antes da Tormenta e Irreparablemente, entre outras. E finalmente chegamos a o Século XX, onde se falou sobre Thomas Mann. Considerado un dos escritores europeos máis importantes da súa xeración, Mann é recordado pola profunda análise crítica que desenvolveu en torno ao alma europea e alemá na primeira metade do século XX. Para iso tomou como referencias principais á Biblia e as ideas de Goethe, Freud, Nietzsche e Schopenhauer. Malia que a súa obra máis coñecida sexa a novela A montaña máxica, Thomas Mann recibiu o Premio Nobel de literatura en 1929 «principalmente pola súa gran novela, Os Buddenbrook, que mereceu un recoñecemento cada vez máis firme como unha das obras clásicas da literatura contemporánea». Outros autores nomeados pertencentes a este século foron Helga Deen ( con " Kamp Vugh"), Anna Frank ( con " O Diario de Anna Frank") e Kafka( " A Metamorfose")   Para rematar déixovos cun pequeno video da vida de Ana Frank, unha muller para recordar!!